Ղազարոս Աղայան (ֆիլմ)

Ղազարոս Աղայան-  մեր մեջ,միայն ինքը միայն  իր նմանը, հասակով ու  կազմվածքը, և  մտքով ու  մտավոր  ձիրքերով  բարձր իր  շրջապատից,  հոխորտ ու համարձակ, հոյակապ մարդ, ազգային ու  գովական:

Նրան  հայոց  անդերսեն էին  կաչում, Սողոմոն  իմաստուն,  ծեր  մանուկ, ազգի փարոս, նրան  տաղեր ու երգեր ձոնեցին: Նա մի  չքնաղ  լեզվով  թոթովել է  հայ մանկան  հետ, հեգել ու վանկել, երգել ու նվագել է նա:

Եթե  դուք  թերթեք Աղայանը  ժամանակակիցների հուշերում, ապա կտեսնեք  շատ վկայություններ, շատ հիացական, շատ  տրտմած  խոսքեր  կլսեք Աղայանի  հասցեին: Հենց այդ  խոսքերն էլ  ամբողջացնում են մեծ մտածողի, գրողի, բանաստեղծի կենսագրությունը:

Ըստ  Հովհաննես Թումանյանի Ղազարոս Աղայանը 40 տարի առաջ  բարձրացել է  խավար հայրենիքի  բլուրները և  ինչեր-ինչեր է  տեսել  արցունքներից:  Նրա  առաջին  երգը կոչ էր. <<Պետք է  օգնել  չքավորներին>>:  Աղայանի  երգի տողերը վկայում են հենց այն մասին, որ կգա  այն ժամանակը, երբ  նա  կդառնա  լեգենդի  էպիկական  հերոս:

Ղազարոս Աղայանը  ցանկություն էր  հայտնել թաղվել  Բոլիս-Խաչենում, բայց  խորհուրդը մահվանից  հետո որոշեց նրան թաղել Թիֆլիսի  խոջիվանքում  հողին հանձնել:   Նա  պատմում է  նաև, որ  մի գնչուհի  գուշակել էր, որ նա  մահանալու է   72 տարեկան հասակում , և  հենց  այդպես էլ  եղավ: Նա  ընկավ Վելյամին փողոցի   հենց  այն տեղում, որտեղ մի քանի օր առաջ  զրուցակիցների  հետ  խոսել էր հանկարծակի  մահվան մասին: 

<<Շարունակենք  կարդալ  Ղազարոս Աղայան, և վերցնենք նրա  պատմության  էջերից  յուրաքանչյուրս մեր բաժինը,  ըստ Ղազարոս Աղայանի այն  բոլորիս էլ  կհերիքի>>: