Որոշ ժամանակ
անց գյուղից մի
գյուղացի իջավ: Տեսնելով եկվորներին հարցրեց, թե ովքեր են նրանք: Ձիավորն էլ պատասխանեց, որ գրքերում գրված է, թե Կաքավաբերդի գլխին կարասի մեջ թաղված են ոսկե գանձեր: Հնձվորը մտածեց, այնուհետև գնաց արտը հնձելու:
Երբ նրանք իրենց աշխատանքը վերջացրեցին, որոշեցին գնալ դիմացի գյուղը, և գյուղացիներից հաց խնդրել: Նրանք բարձրացան և առաջին վրանի մոտ կանգնեցին: Երեխան դրսում, օջախի կողքին սունկ էր խորովում: Հյուրերի ոտնաձայներից կինը դուրս եկավ նրանց դիմավորելու: Նկարչին շատ ծանոթ թվաց կնոջ դեմքը, և նա նկարեց կնոջը: Նկարը ցույց տվեց միայն երեխային ու նրան արծաթե մետաղադրամ տվեց և ձիավորները կուշտ փորով հաց ուտելուց հետո ճանապարհ ընկան: Ճանապարհին նրանք նորից տեսան հնձվորին: Հնձվորը նրանց ձեռքին պարկ տեսավ, ու կարծեց, որ դրանք գանձերն էին: Նա վրդովվեց, մտածում էր, որ ինքը գտներ քանի կով կգներ այդ գանձերով, ու էդպես զայրացած գնաց տուն: Տուն հասնելուն պես երեխան նկատեց հորը և ընդառաջ գնալով պատմեց ձիավորների գալու մասին: Պատմեց, որ նրանցից մեկը նկարել էր իր մորը, և արծաթե դրամ տվել նրան: Ամուսինն էլ խանդից հարվածեց կնոջն, ու երեխան ու մայրը լացելով մտան վրանը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий