Մայր Թերեզա

Մայր Թերեզան (իսկական անունը-Ագնես Գոնջա Բոյաջիու)  ծնվել է  1910թ.  օգոստոսի 26-ին Սկոպյե քաղաքում: Նա ուներ քույր և եղբայր՝ Ագաթան և Ղազարոսը:  Տասնութ տարեկան հասակում մեկնել է Իռլանդիա, որտեղ ընդգրկվել է «Իռլանդացի Լորետա քույրեր» վանականների խմբում: 1931թ. ընդունվել է կուսակրոնություն և ստացել  Թերեզա անունը: Այնուհետև նրան ուղարկել են Կալկաթա, որտեղ շուրջ  20 տարի  դասավանդել է <<Սուրբ Մարիամի>>  դպրոցում: 1946թ. սեպտեմբերի 10-ին  նա Կալկաթայի կարիքավորներին  և աղքատներին  օգնելու  թույլտվություն է  ստանում:

1948թ. Հնդկաստանում հիմնում է գթաստրության խումբ, որի գործունեությունն ուղղված էր դպրոցների, մանկատների, ծանր հիվանդների և աղքատների համար հիվանդանոցների ստեղծմանը: 1965թ. խմբի գործունեությունը դուրս է գալիս Հնդկաստանի սահմաններից: 1973թ. մայր Թերեզան արժանացել է կրոնի առաջընթացի համար Թեմպլտոնովյան մրցանակին:

 1979թ. նրան տրվում է Նոբելյան մրցանակ՝ «Կարիքավոր մարդկանց օգնելու գործունեության համար»: Մայր Թերեզան մահացել է 1997թ. սեպտեմբերի 5-ին՝ 87 տարեկան հասակում:

        

  Մայր Թերեզան ասում է.

-Թույլ  տվեք  ինձ սեր քարոզել ոչ թե  բառերով, այլ  իմ կյանքի  օրինակներով, ուժով,  իմ  գործերի հուսադրող  ազդեցությամբ,  ցույց տալով լիարժեք  խորությունը սիրո , որը  այրվում է իմ սրտում:

Մայր Թերեզան  վեր կացավ  առավոտյան 3:30: Օրվա ընթացքում նա անում էր  նույն աշխատանքը ինչ-որ մյուս  քույրերն էին անում, նույնիսկ մաքրում էր  զուգարանները, երբ իր հերթն էր գալիս: Հաճախ նա  աշխատում էր  ամբողջ  օրը  առանց  հանգստանալու կամ ծարավը հագեցնելու: Այն մարդկանց, ովքեր  շտապում էին իր մոտ նա անվանում էր <<Իմ մարդիկ>>: Ներշնչելով իր ամբողջ  խանդավառությունը, նա միշտ գտնում էր  նորանոր ուղիներ  տուժածներին  օգնելու համար:   Մի  անգամ ինքնաթիռում ճաշելու  ընթացքում, նա  դիմել է  ուղևորներին, խնդրելով  իրեն տալ  մնացած  հացը և ուտելիքները.

-Սա իմ աղքատների համար է,- բացատրում էր նա,- շատ շնորհակալ եմ օգնության համար:

Նա  հավատում էր մարդկանց: Նա հավատում էր, որ մարդը  ստեղծված է  սիրո  և բարության համար, որպեսզի  լինեն  երջանիկ և  տան երջանկությունը  ուրիշներին: Մայր  Թերեզան  անսահման  սիրում էր մարդկանց: Նրա կյանքը ցույց է տվել, որ  սերը  հրաշքներ է գործում: Նա  ցույց  տվեց, որ  յուրաքանչյուրիս  հոգին  գեղեցիկ է: Նա հիանում էր մարդկանցով, սովորում էր նրանցից,  օգագործում էր ամեն  հնարավորը, որպեսզի  ծառայի նրանց: <<Ինձ համար աշխարհում ամեն  մարդ յուրահատուկ է: Ամեն յուրահատուկ բան  կարևոր է>>:

 <<Տուն մահացողների համար>>

Կրիստոֆեր  Խիտչենս-Այս  դժբախտ  աշխարհում  կարելի է  գտնել  շատ  քիչ  հերոսներ, ովքեր  իրենց  անձը  զոհաբերելով  պաշտպանում են  հալածվածներին:  Բայց  ստացվում է, որ  նրանցից  միայն  մեկն է  արժանացել  անտեսանելի  օգնության  և  համարվել  սուրբ: Եվ ի՞նչն է  նրան  աստվածային  դարձնում:

Կարդինալ-Նորագույն  պատմության  մեջ  ոչ մի կնոջ  չի  հետաքրքրել  հասարակության  կարծիքն  այնպես  ինչպես  Մայր  Թերեզային: Եվ  ես  սա չեմ ասում  գեղեցիկ  խոսքերի  համար:

Որտեղի՞ց  սկսվեց  այս  ամենը: Կեղծավորություն և  դյուրահավատությու՞ն:

1969թվականին  միշտ  չափազանց  անկողմնակալ  և  օբյեկտիվ  <<Բիբիսի>>-ն  խնդրել է  խաբեբա  և  իբրև  բժիշկ  Մալկոլմ Մագերիդզիին  այցելել  Սուրբ  Թերեզային:

Մալկոլմ Մագերիդզին-Երբ  ես Լոնդոնում հանդիպեցի Մայր Թերեզային, դրանից  հետո  միակ  բանը, որ ես  ցանկանում էի  դա  այստեղ  գալն էր, որպեսզի  տեսնեմ  Ձեզ  և Ձեր  աշխատանքը: Եվ դա  ստացվեց  ինձ մոտ:  Անկասկած,  սա  աստվածային է:  Հպարտ  իր  խոնարհությամբ  Մագերիդզը  համոզվեց, որ  իրեն  և իր  խմբին  տրված  է  մեծ  հնարավորություն  առաջին  հեռուստատեսային  Հրաշքը  ստեծելու:

Կեն Մակմիլան- <<Մի  գեղեցիկ բան Աստծո  համար>> ֆիլմի  նկարահանման  ժամանակ  հետաքրքիր  դեպք  պատահեց, երբ  մեզ  տարան  այնտեղ, որը Մայր Թերեզան  անվանել է <<Տուն  մահացողների  համար>>:  Պիտեր  Չեֆերը՝  ռեժիսյորն ասաց.  

Մոտ օրերս  փաթեթ  եկավ  <<Բիբիսի>>-ից  <<Կոդակ>>-ի  արտադրության:  Մենք  սկսեցինք  նկարահանումները: Մի քանի  շաբաթ  անց  մենք  վերադարձանք, իսկ  մեկ կամ  երկու ամիս  հետո  ստուդիայում  նայեցինք  ֆիլմը, որտեղ  կային  կադրեր  <<Տուն  մահացողների  համար>> վայրից: Պետք էր  ամեն  ինչ մանրամասն  նայել:  Սա  հրաշալի է, սա  անհավատալի է անընդհատ ասում էի ես:

Երեք-չորս օր  անց  ինձ  զանգահարեցին   ժուռնալիստները  և ասացին, որ  լսել ենք  նոր եք  վերդարձել  Հնդկաստանից:

Ինչպես  Մարդ  Տվենն է  ասել <<Հերիք է  մարդուն անվանես վաղ  թռչնակ,  և  նա  կքնի  մինչև  կեսօր:

Մերի  Լաուդոն- Առաջին  տպավորությունը  տեսանյութերից  հետո.  Այնտեղ  չկար  ոչ մի աթոռ, Առաջին  աշխարհամարտի  տարիների  նման էր: Այնտեղ  չկար  ոչ  այգի, ոչ բակ ընդհանրապես  ոչինչ: Եվ  ես  մտածում էի, թե  ի՞նչ է  սա:  Երկու  սրահ, մեկում  50-60  տղամարդ, մյուսում 50-60  կին  և  բոլորը  գրեթե  մահամերձ,  չկար  բժշկական  օգնություն, այնտեղ  չկար  ոչ  մի  անզգայացնող   դեղահաբ,  բացի  ասպիրինից,  և եթե  բախտդ  բերի  երբեմն էլ Բրուֆեն  կամ  այլ  դեղահաբ:  Եվ  այդ  դեղահաբերը  օգտագործվում էին և՛ որպես  ցավազրկոզ  վերջին աստիճանի քաղցկեղի  ,  և՛  այլ  հիվանդությունների  դեպքում:

Ինչի՞  համար է այդ ամենը:  Այնտեղ  չկան  բավարար  թվով  ներարկիչներ,  և  դրանց  բազմիցս  օգտագործվում էին: Ես  տեսա, թե  ինչպես  էին մի քանի  կույսեր  լվանում  ներարկիչները  սառը  ջրով  և  նրանցից  մեկին  հարցրեցի, թե  ինչու ես  այդպես  անում: Նա  պատասխանեց.

-Որպեսզի  լվանամ  այն:

Ես  հարցրի, թե  ինչու  չեք  մարքում ներարկիչները  տաք  ջրով, նա ասաց, որ  մենք  ուղղակի  ժամանակ  չունենք:

Առաջին աշխատանքային  օրվա  ավարտից  հետո, ես  որոշեցի  սպասել  իմ ընկերոջը, ով  խնամում էր  15  տարեկան  մահամերձ տղային:  ԱՄՆ-ից  մի  բժիշկ կար, ով  աշխատում էր  այնտեղ, ասաց, որ  փորձել  է  բուժել  այս  տղային: Նրա  մոտ  եղել է  բավականին  սովորական  ցավեր երիկամների  հետ  կապված,  բայց  նրա  մոտ  գնալով  ամենից  վատանում էր,  որովհետև  նա  չէր ընդունել  հակաբիոտիկներ  և  հետագայում  անհրաժեշտություն է առաջացել  վիրահատություն  անելու:

Բժիշկն ասաց, որ նրան  հիվանդանոց  չեն  տանում:  Ես  հարցրի  ինչու,  պետք է  ուղղակի  տաքսի  կանչել  ու  տանել  մոտակա  հիվանդանոց:  Նա  ասաց. – Նրանք  դա  չեն  անի: Եթե  դա  անեն  մեկի  համար,  մյուսներինն  էլ  պետք է  անենք:

Մայր Թերեզա- Ես  ամենասկզբից էլ   ցանկացել եմ  ծառայել  աղքատներին  միայն  Աստծու սիրո  համար: Եվ  ցանկացել եմ  տալ  նրանց այն, ինչը  հարուստները  ստանում են  փողի  օգնությամբ  ես  ցանկացել եմ  տալ  նրանց:

Ժան-Բերտրան Արիստիդ- Մեր  ձեռքերով  մեր կյանքով ու  սիրով  արդարություն ենք  պահանջում,  պահանջում ենք  անկախություն  և ինքներս ենք այն  վերցնում, որովհետև  արդարությունը  չեն  տալիս:  Ոչ,  ազատությունը  և անկախութունը  հենց այնպես  չեն  տալիս, մենք  պետք է  վերցնենք  այն: Եվ  մենք  հենց  էդպես էլ  դուրս եկանք  փողոց  ու  վերցրեցինք  մեր  ազատությունը,  մեր  անկախությունը:

Կյանք

 Կյանքը  հնարավորություն է, օգտագործիր:

Կյանքը  գեղեցկություն է, հիացիր:

Կյանքը  երանություն է, ճաշակիր:

Կյանքը երազ է, իրագործիր:

Կյանքը  մարտահրավեր է, ընդունիր:

Կյանքը  պարտականություն է, կատարիր:

Կյանքը  խաղ է, խաղա:

Կյանքը հարստություն է, մի վատնիր այն:

Կյանքը  սեր է վայելիր այն ամբողջությամբ:

Կյանքը  սեփականություն է, խնամիր այն:

Կյանքը  գաղտնիք է, իմացիր այն:

Կյանքը  ուխտ է, կատարիր այն:

Կյանքը  վիշտ է, հաղահարիր:

Կյանքը  երգ է, երգիր մինչև վերջ:

Կյանքը պայքար է, ընդունիր:

Կյանքը անհայտ  անդունդ է, քայլիր առանց  վախի:

Կյանքը հաջողություն է, որսա պահը:

Կյանքը  գեղեցիկ է, մի կործանիր այն:

Կյանքը- քո Կյանքն է, պայքարիր  նրա համար:

Մեջբերումներ

• Երեկն անցել է: Վաղը դեռ չի եկել: Միայն այսօրն ունենք, սկսենք:

• Կյանքում շատ է չարությունը, կան անտուններ ու հիվանդներ,  բայց  ամենավատ  վիճակում նրանք են, ովքեր  զրկված են  սիրուց:

• Շատ  տառապանք կա  աշխարհում, շատ-շատ: Նյութական  տառապանքը սովի,  անտունության  բոլոր  տեսակի հիվանդություններից  տառապանքն է: Բայց ես  դեռևս  մտածում եմ, որ մեծագույն  տառապանքը  առանձին  լինելն է,  չսիրված  և  ոչ  ոքի  չունենալը  զգալն է:  Ես արդեն հասել եմ  այն  գիտակցությանը, որ  անցանկալի լինելը, անտեսվելը  ամենավատ հիվանդությունն է, որ  մարդը  կարող է  երբևիցե  փորձարկել:

• Սերը  օրեցօր,  մինչև մեր մահը  պետք է  այնքան սովորական լինի մեզ համար, որքան  ապրելն ու շնչելը:

• Մարդիկ  աշխարհում կարող են  տարբեր տեսք ունենալ, տարբեր  կրոն, տարբեր դաստիարակություն կամ  դիրք: Բոլորը նույնն են: Բոլորը սիրելու մարդիկ են: Բոլորը սիրո  քաղց  ունեն:

• Պետք է  իմանանք, որ ստեղծվել ենք  ավելի մեծ բաների համար,  և  ոչ միայն թիվ կազմելու այս աշխարհում: Միայն վկայականներ՝ այս կամ այն գործի համար,  աստիճաններ  ստանալու: Ստեղծվել ենք սիրելու և սիրվելու համար:

• Աղքատը  մեզ  ավելի է տալիս, քան մենք  նրան: Այնքան ուժեղ մարդիկ են,  առանց  ուտելիքի ապրերում են օր օրի, և երբեք  չեն բողոքում:  Պետք չէ  նրանց  հանդեպ  ցուցաբերել  ողորմություն  կամ  հակակրանք:  Նրանցից  սովորելու  շատ բան ունենք:

• Ինչքան քիչ ունենանք, այնքան  շատ կտանք:  Անհեթեթություն է թվում,  սակայն  սիրո տրամաբանություն է:

• Եթե սկսեք  դատել  մարդկանց, ձեզ  չի բավարարի  ժամանակը  նրանց սիրելու համար:

• Հեշտ է  սիրել  հեռավորության  վրա, բայց ոչ այնքան  հեշտ է  սիրել  մերձավորին:

• Դժողքը դա վայր է, որտեղից  հիվանդության  հոտ է  գալիս և ոչ ոք  ոչ մեկին չի սիրում:

• Կարևորն այն չէ, թե ինչքան ենք անում, այլ  որքան սեր ենք  դնում  մեր  արածի և կիսածի մեջ: Փորձիր մարդկանց  չդատել: Եթե  ուրիշներին  դատում ես,ուրեմն  սեր չես տալիս: Փոխարենը  փորձիր օգնել  նրանց՝  տեսնելով  նրանց  կարիքները  և  ջանալով  հանդիպել նրանց հետ: Մարդիկ ինձ հաճախ են  հարցնում, թե ինչ եմ  մտածում համասեռամոլների մասին, և ես միշտ  պատասխանում եմ, որ մարդկանց  չեմ դատում:

• Շատերն են  խոսում աղքատների  մասին, քչերն են  խոսում նրանց հետ:

• Սիրիր: Ինչքան շատ բան կիսես ուրիշների հետ, այնքան  շատ կվայելես:

• Մեզ պետք չեն  զենք և  ռումբեր, որպեսզի  հաղթենք  չարիքին, մեզ պետք է սեր  և կարեկցանք:

• Ես  գիտեմ մի բան, եթե  իրար ավելի շատ սիրեին  մարդիկ մեր  կյանքը  շատ ավելի լավը կլիներ:

• Սիրեք, եթե  դա  վնաս չի պատճառում:

• Ամենակարևոր դեղը- դա  սերն ու ուշադրությունն է:

• Տառապանքը կարող է  դառնալ մեծ  սիրո և մեծ  կարեկցանքի  միջոց:

• Փոքրիկ  բարի  գործերը արված մեծ սիրով, բերում են ուրախություն և խաղաղություն:

• Սերը- դա  պտուղ է, որը հասունանում է ցանկացած ժամանակ և, որին  կարող է հասնել  ցանկացած ձեռք:

• Մարդու ամենամեծ  մեղքը  ատելությունը չէ, այլ  անտարբերությունը  հարազատ  եղբայրների  նկատմամբ:

• Մեծագույն  աղքատությունը  սրտի աղքատությունն է:

• Յուրաքանչյուր աշխատանք՝ կատարված  սիրով  և բաց սրտով, միշտ էլ  բերում են  մարդուն Աստծո մոտ:

• Թող մարդիկ  տեսնեն բարություն ձեր դեմքին, ձեր աչքերում և ձեր բարեկամական  ողջույնի մեջ:

• Միայնակության  զգացումը, որ  դու ոչ ոքի  պետք չես, աղքատության  ամենավատ  տեսակն է: