Շտեմարան

 Պարբերությունները  նշող  թվերի  դասավորություն  ո՞ր  տարբերակն է  համապատասխանում   տեքստի  տրամաբանական և  քերականորեն  ճիշտ  կառուցվածքին:

7-2

Միջատները  շատ  զգայուն են  մագնիսական  դաշտի  նկատմամբ.  Բավական է  հետևել  տնային ճանճին,  կողմնացույցով  որոշել, թե  որտեղ են  հյուսիսն ու հարավը, և կտեսնեք, որ եթե  քամի չկա, ոչինչ  չի  խանգարում  ճանճին, նա միշտ  նստում է  որոշակի  ուղղությամբ՝  կամ  հյուսիս-հարավ,  կամ  արևելք  արևմուտք: 
Թե  ինչպես է  ճանճը  զգում  մագնիսային  դաշտը, և ինչու է  բնությունը  նրան  այդպիսի  հատկությամբ  օժտել,  առայժմ  պարզ չէ:  Ըստ  երևույթին, նա ինչ-որ  զգայուն  օրգան ունի, որն  ընդունակ է զգալու  մագնիսական  ուժագծերի  ուղղությունը  ոչ  պակաս  ճշգրտությամբ, քան կողմնացույցը,  բայց  գիտնականներն  առայժմ  այդ  օրգանը  չեն  գտել: Եթե  նրան  դնեք  ուժեղ  մագնիսի  բևեռների  միջև, նախ  կսկսի  անհանգստանալ, ապա  ճնշված  կանշարժանա  նշված  ուղղություններից  մեկում: Դուք  կտեսնեք, թե ինչպես է  նա  գլուխը հարդարում:  Իսկ, եթե  մագնիսը  զգուշորեն  հեռացնենք, ապա  ճանճը  կսկսի  մաքրվել՝  թաթը  թաթին քսելով  և  թևերից  ինչ-որ բան քերելով: Մի՞թե  տարօրինակ չէ:

8-3

Հայաստանում  հանդիպող  օձերը  շատ են, դրանց  տեսակների  թիվը  հասնում է  21-ի, որոնցից  թունավոր են  իժերի  ընտանիքին  պատկանող  չորս  տեսակները՝  տափաստանային,  Դարևսկու,  փոքրասիական  իժերը  և  անդրկովկասյան  գյուրզան:  Սրանց  թույնը  արագ  ազդում է  հյուսվածքների  վրա՝  խտացնելով  արյան  մակարդելիությունը, քայքայելով  արյան  կարմիր  գնդիկները:  Մեզ մոտ  հանդիպում են  ևս  երկու տեսակի, բայց  կեղծ  թունավոր  օձեր, որոնք  վտանգ են  ներկայացնում  մանր  կենդանիների  համար:  Դրանց  մողասենման  և  կատվանման  օձերն են:

Գոյություն ունեն  արտաքին  որոշ նշաններ, որոնցով  հնարավոր է  տարբերել  թունավոր  օձին  ոչ թունավորից:  Պետք է ասել, որ ոչ  մասնագետի  համար  դա  այնքան էլ  դյուրին չէ:  Իժերի  ընտանիքին  պատկանող  օձերի  աչքերի  բիբերը  ճեղքվածքի են  նման,  գլխի  վերնամասը  ծածկված է  անկանոն  դասավորություն  ունեցող  թեփուկներով,  գլուխն էլ  եռանկյունաձև է,  ակնհայտորեն  առանձնացված  իրանից:  Մինչդեռ  ոչ թունավորների  գլխի թեփուկները  մարմնի  թեփուկներից  մեծ են, և  գլուխն  ու  մարմինը  առավել  հարթ  անցումով են  կապված են:  Նույնը  չի կարելի  ասել  անդրկովկասյան  գյուրզայի մասին, որի  գլուխը  խիստ  սահմանազատված է  մարմնից, և նրա  խայթողի  դեպքերը  մեծ մասամբ  մահացու  ելք են ունենում: