Թարգմանություն

• Ցավը  գալիս է  տարիքի հետ: Հաճախ  կյանքը  փակում է  շատ դռներ, որովհետև  ժամանակն է  առաջ շարժվելու: Եվ դա իրականում  լավ է, որովհետև մենք  հաճախ  առաջ չենք  շարժվում,  եթե  հանգամանքները  մեզ չեն  ստիպում  անել դա: Երբ դժվար ժամանակներ են լինում,  հիշեցրեք  ձեզ այն մասին, որ  ոչ մի  ցավ  չի  գալիս  առանց  նպատակի: Հեռացեք  այն ամենից, ինչը ձեզ ցավ է  պատճառում, բայց  երբեք  մի մոռացեք այն դասը, որը  սովորեցիք:  Այն, որ դուք պայքարում եք, չի նշանակում, որ  դուք   ձախողելու եք: Յուրաքանչյուր  մեծ  հաջողություն  ցանկանում է  տեսնել  արժանի  պայքար:  Լավին  հասնելու համար ժամանակ է անհրաժեշտ: Եղեք  համբերատար և վստահ, ամեն ինչ լավ կլինի: Ճիշտ է, ոչ միանգամից, բայց այնուամենայնիվ  լավ կլինի: Հիշում եք, որ  գոյություն  ունի  ցավի  երկու  տեսակ՝ ցավ, որը  սպանում է, և ցավ, որը  փոխում է մեզ:  Երբ  քայլում եք  կյանքի  ճանապարհով, խոչընդոտներին դիմակայելու  փոխարեն,  օգնեք, որ նրանք  կրթեն  ձեզ:

• Կյանքում  ամեն ինչ  էլ  ժամանակավոր է լինում: Միշտ էլ, երբ  անձրև է  գալիս, դու  գիտես, որ այն դադարելու է: Մթությունից  հետո  միշտ էլ  լույսն է  հայտնվում. հիշեցրեք  ձեզ  այդ մասին  ամեն  առավոտ: Բայց շատ  հաճախ  թվում է, թե  այդ գիշերը հավերժ է, երբեք չի  վերջանա:  Եթե ամեն ինչ  լավ է հիմա, ուրեմն վայելիր ներկան, միևնույն է, դա երկար  չի  տևի:  Եթե ամեն ինչ վատ է,  մի անհանգստացիր, որովհետև դա նույնպես  երկար  չի  տևի: Այն, որ կյանքը  հեշտ  չէ հենց սկզբից, և ինչ-որ  բան անհանգստացնում է ձեզ, դեռ չի նշանակում, որ դուք  չեք  կարող  ժպտալ: Ամեն մի պահ տալիս է  ձեզ  նոր  սկիզբ  և  նոր ավարտ: Ամեն վայրկյան դուք  ստանում եք  երկրորդ  հնարավորություն ամեն ինչ նորից սկսելու:  Ուղղակի  օգտագործեք այն:

• Հուզմունքը  և  բողոքները  ոչինչ չեն փոխում:  Նրանք, ովքեր  բոլորից շատ են  բողոքում,  քիչ բանի են հասնում:   Միշտ էլ ավելի լավ է  փորձել անել ավելին  և  տառապել  անհաջողությունից,  քան թե  փորձել  հաջողության  հասնել ոչինչ  չանելով:   Պարտությունը դեռ ավարտ չէ: Այն չի նշանակում, որ ամեն ինչ վերջացավ: Ամեն ինչ վերջանում է այն ժամանակ, երբ  իրոք փոշմանում եք  եղածի  համար:    Եթե  դուք  հավատում եք  ինչ-որ  բանի, ապա  շարունակե՛ք քայլել առաջ: Եվ անկախ  նրանից, թե  ինչ կլինի վերջում, հիշե՛ք, որ  իրական  երջանկությունը  սկսվում է այն ժամանակ, երբ  դուք  դադարում եք  բողոքել  ձեր  պրոբլեմներից,  և  սկսում եք  շնորհակալ  լինել  այն  պրոբլեմների համար, որոնք  չունեք:՚

•  Ձեր վերքերը(սպիները) ուժի խորհրդանիշ են: Երբեք մի ամաչեք  վերքերից՝ կյանքի  տված վերքերից:  Վերքը նշանակում է, որ  այլևս  չկա  ցավ, ու շուտով այն կանհետանա: Դա  նշանակում է, որ դուք  հաղթել եք  ցավին, յուրացրել եք դասը,  և դարձել եք ավելի ուժեղ: Դուք  փոխվել եք: Վերքերը հաղթանակի  դաջվածքներն են: Թույլ մի տվեք  նրանց, որ ստիպեն ձեզ  ապրել վախով:  Սկսեք նրանց  վերաբերվել, որպես  ուժի նշան: Ժալալադդի  Ռումինը  մի անգամ ասաց. Վերքերից  հետո է գալիս լուսավորը: Ոչինչ չի կարող ճշմարտությանն այդքան մոտ լինել: Տառապանքից հետո են  երևում  ամենաուժեղ  հոգիները: Ամենաազդեցիկ  մարդկանց….: Նայեք  ձեր  վերքերին, որպես մեկ  կարգախոսի. <<Այո, ես կանեմ դա:  Ճիշտ է ես ունեմ վերքեր, բայց ես ողջ են, որպեսզի  ապացուցեմ դա: Եվ  հիմա  ունեմ  հնարավորություն լինել էլ ավելի ուժեղ>>:

• Ցանկացած  փոքրիկ  պայքար, դա  մի քայլ է  դեպի առաջ:  Համբերությունը  հնարավորություն է տալիս  պահպանել  լավ  տրամադրությունը, և  քրտնաջան  աշխատել  երազանքների  իրականացման  համար: Այդ պատճառով, եթե  դուք  պատրաստվում եք  քայլ անել,  ուրեմն  գնացեք մինչև  վերջ:  Այլապես  անիմաստ է  ընդհանրապես քայլ անելը: Դա կարող է  հանգեցնել  հավասարակշռության  և  հարմարավետության կորստի  որոշ ժամանակով: Հնարավոր է, որ դուք  ստիպված լինեք ընդունել այն  ինչին  սովոր չեք, կամ  չքնեք  այնքան, որքան որ  սովորաբար քնում եք, ու դա կարող է  տևել  շաբաթներ ու ամիսներ: Դա  կարող է  հանգեցնել  հավասարակշռության  գոտու  խախտմանը: Դա  կարող է  հանգեցնել  զոհաբերության, և այն ամենին, ինչը  ձեզ ծանոթ է: Դա կարող է  հանգեցնել  ծաղրանքի,մենակության: Մենակությունը  այնուամենայնիվ  անակնկալ է, որը կարող է  ինչ-որ  բաներ  դարձնել  հնարավոր ու իրագործելի: Դուք  ստանում եք մի հնարավորություն, որի  կարիքն  իրականում  ունեիք: Մնացածը  ստուգում է  ձեր դիմացկունությունը՝ այն, թե դուք  ինչքան եք ուզում  հասնել  ձեր  նպատակին:  Եվ, եթե դուք  ուզում  եք դա, Դուք  կանեք դա,  չնայելով  անհաջողություններին ու  տարաձայնություններին:  Եվ  առաջ  շարժվելուք դուք  ձեզ էլ ավելի լավ կզգաք, քան դուք  կարող էիք  պատկերացնել:  Դուք  կհասկանաք, որ պայքարը  խոչընդոտ  չէ  ճանապարհին, ճանապարհը հենց ինքը  պայքար է:

• Բոլորիս  կյանքում էլ  լինում է  այնպիսի  ժամանակ, երբ    պարտավոր ենք  որոշում  կայացնել: Հիշել ամեն ինչ, հիշել, որ սիրել ես, գնահատել,  և անել այն, ինչը Դու, միայն  Դու ես  ճիշտ համարում: Որովհետև  քո  կարծիքից  բացի ինչ-որ  մեկինը  չպետք է  արժեք  ունենա, և միայն  դու ինքդ  պետք է  որոշես, ճիշտ ես արդյոք, թե ոչ:  Ժամանակն է  որոշում կայացնելու: Դժվարին շրջան, որովհետև  քայլ  անելուց  հետո  հիմնականում  վերադարձի  ճանապարհ չի լինում:  Եվ  հաճախ  լինում է  այնպես, որ  այդ  որոշումը  պետք է կայացնել սրտի 2 հարվածով՝ ոչ ավելին: Հակառակ  դեպքում կյանքը  քո  փոխարեն որոշում  կկայացնի, և  ստիպված կլինես  գնալ  անծանոթ,  ցավոտ և անիմաստ  ճանապարհով:

• Մարդկանց  բացասական տրամադրվածությունը  ձեր  պրոբլեմը չէ: Վստահեք  ձեր  ուժերին, երբ այն  շրջապատում է ձեզ: Ժպտացեք, երբ  ուրիշները  փորձում են  հաղթել  ձեզ:  Դա ամենահեշտ  միջոցն է  սեփական  ոգևորությունը  պահպանելու:  Երբ ուրիշները  ձեր մասին  վատը խոսեն, շարունակեք  լինել այն ինչ կաք:  Երբեք  թույլ մի տվեք, որ ինչ-որ  խոսակցություններ  փոխեն  ձեզ:  Դուք  չեք  կարող  ամեն  ինչ  սրտին  մոտ ընդունել, նույնիսկ, եթե դա խիստ  անձնական բնույթ է կրում:  Մի մտածեք, որ մարդիկ  դա անում են  հանուն ձեզ: Նրանք  դա անում են միայն ու միայն  իրենց  համար:  Աշխատեք  չփոխվել  հանուն  նրա, որ ինչ-որ  մեկը  ձեզ  չի  համարում իդեալական: Փոխվեք, եթե այն  ստիպում է ձեզ  ավելի լավը լինել և  տանում է ձեզ  դեպի  լուսավորն ու  գեղեցիկը: 

  Վախեցեք  ձեզանից, ոչ թե ուրիշների կարծիքներից: Եթե դուք  հավատում եք,ուրեմն  մի  վախեցեք  պայքարից:

• Մարինա Ցվետաեվա

Ես  ձեզ  այլևս  չեմ սիրում:  Ոչինչ չի եղել, այդպես էլ է պատահում :  Ես չեմ  մտածում  ձեր մասին ոչ  առավոտյան  արթնանալիս, ոչ  երեկոյան  քնելիս,  ոչ  փողոցում, ոչ  երաժշտություն  լսելիս….երբե՛ք:  Եթե  դուք ասեք, որ  սիրահարվել եք  մեկ  ուրիշ  կնոջ, ես  կժպտամ և կմտածեմ ձեր և իր մասին:  Ես վաղուց դուրս եմ եկել այդ  խաղից:  
Ձեր  դեմքը  ինձ  դուր է  գալիս…ինչպես միշտ: Ինչո՞ւ ես ձեզ  այլևս չեմ  սիրում:  Երկու տարի  անընդմեջ  ես    մտովի՝  հոգուս  խորքում,  ձեզ  հետ եմ  եղել  կյանքի ամբողջ  ճանապարհին՝ դահլիճներում, եկեղեցիներում,  վագոններում: Ես ձեզանից   մի վայրկյանով  չեմ բաժանվել, ժամանակն եմ հաշվել՝ սպասել  զանգի,  պառկել՝ ինչպես  մեռած  երբ-որ  այն չի եղել: Ահա ամենը: Դուք  առաջինը  դադարեցիք  ինձ  սիրել: Եթե  դա  չլիներ, ես  այնուամենայնիվ  ձեզ  կսիրեի, քանի որ  ես  միշտ  սիրում եմ  մինչև  վերջին  շունչը: Դուք  գալիս էիք  չորս  ժամ ուշ, հետո  հինգ,  հետո  վեց,  յոթ, իսկ  հետո  ընդհանրապես  դադարեցիք  գալ:  Դուք  առաջինը մոռացաք, թե ով եմ ես: