четверг, 19 ноября 2015 г.

Կետադրություն.առաջադրանք

Կար-չկար  մի իմաստուն՝  մեծ  խելքով, աշխարհի  չար ու բարուց  հասկացող:  Կյանքն  անցկացնելով  մարդկանց  մեջ  իմաստունն  ուսումնասիրում էր  նրանց՝  ցավով  համոզվելով, որ  ավաղ  բանական  էակը  հաճախ  զուրկ է  մեծահոգությունից, եսամոլ է, անձնապաշտ  և  վշտանում էր դրա  համար:
Մի անգամ իմաստունը լսեց, որ  իբր մի հարուստ  մարդ  կա  շռայլ  ու կարեկից:
-Ուզում եմ  ինքս  համոզվելղ,-մտածեց նա՝  որոշելով  այցելել  հարուստին:
Հագնելով  ցնցոտիներ՝նա՝ որպես  մուրացիկ,  մեծատունի մոտ  գնաց:  Վերջինիս  տեսնելով  ցնցոտիների մեջ՝  մերկությունը մի կերպ  ծածկած,  մարդուն  խոժոռադեմ  նայեց  և  հեռացավ  դուռը  շրխկացնելով  անկոչ  հյուրի  երեսին:


Նա  սաստիկ  ձանձրանում էր.  գյուղն  իր տեղը  չէր  ու ինքն էլ  այլ  պլաններ էր  ուղեղում  փայփայել: Ամուսնու  զրույցները փողոցի  մայթի պես  տափակ էին,  առանց  անուրջների,  հուզականության  ու  երևակայության:   Նա  չէր  հետաքրքրվում  թատրոնով  կամ  ձիարշավով,  գրականությամբ  կամ  սուսերամարտով,  մինչդեռ  ինքնաբավ  ժպտում էր  նայելով  իր  կնոջը:  Ի՞նչը  ստիպեց  ընդառաջ  գնալու  ամուսնու  անհեթեթ  առաջարկին.  Էմման չէր կարողանում  բացատրել:  Ամեն կին էլ  երբևէ  ապրում է  նման  հոգեվիճակ  ամուսնությունից  հետո,  բայց ինքը  ներքուստ  ընդդիմանում էր  և՛ իր, և՛ իր  կարգավիճակի դեմ (ներքին  ընդվզումը  միակ  սփոփանքն է  նման  վիճակում):

Комментариев нет:

Отправить комментарий