пятница, 7 марта 2014 г.

Տնային աշխատանք

Հովհաննես  Թումանյան  <<Փարվանա>>

Մի  թագավոր էր  ապրում իր  դստեր  հետ:  Հասավ  դստեր  ամուսնության  օրը: Թագավորն իր մոտ կանչեց  բոլոր  քաջերին: Եկան  քաջերը մեկը-մեկից  ուժեղ ու առնական, զենք  ու  զրահով: Կռվելու էին  քաջերը, և  հաղթողն էր  տիրելոը  դստեր  սրտին:  Եվ  երբ  թագավորը   նշան  տվեց  կռվի  սկզբի  դուստրը  կանգնեցրեց  հորը:  Խելացի    դուստրն ասաց, որ միգուցե  հաղթողը  լինի  քաջ ու անհաղթ, բայց  երբեք չլինի  իր  սրտին  սիրելիԱսաց  դուստրը, որ  այն  քաջը ով  բերի անշեջ  հուրը նա կլինի  իր ամուսինը:  Ասաց  ու  գնացին քաջերը  հուրի  ետևից:
Անցնում էին  տարիներ, չէին  վերադառնում  քաջերը,  դուստրը  տխուր  անընդհատ  հարցնում էր  հորը. <<ՈՒր է  հայրիկ  երբ կգա  նա>>, հայրը  փորձում էր  հուսադրել նրան  ասելով <<կգա  անշուշտ, էս տարի  կգա  դստրիկս>>:  Բայց  էդպես էլ  չեկավ  էն  քաջը:  Ու  դստրիկը,  սպասելուց  հոգնելով  սկսեց  լաց  լինել  ու էդտեղից էլ  առաջացավ  Փարվանա  գետը:

<<Թմբկաբերդի  առումը>>

Թմբկա  բերդում  ապրում էր  Թաթուլը  իր  կնոջ  հետ:  Թաթուլն  քաջ էր  ու անհաղթ:  Շատերն էին  փորձել  նվաճել  բերդը, բայց  չէր  ստացվել:  Շահը նույնպես  ամեն  գնով  ցանկանում էր  նվաճել  բերդը, բայց  նրան  երբեք  չէր  հաջողվում:  
ՄԻ  անգամ  Թմկա  տիրուհին  Շահին  տեսավ  և  սիրահարվեց  ու մատնեց  Թաթուլին: Շահը  եկավ ու գրավեց  բերդը:
Հաղթած  Շահը նստած  Թմբկա բերդում  միտք էր  անում. <<Աշխարհքում չկա ոչ մի բան ու երբեք  ոչ մի բանի  պետք չի հավատալ, ոչ բախտին,  փառքին, ոչ էլ  կնոջը>>: Եվ Շահն  իր մոտ  կանչեց  Թմկա  տիրուհուն  ու ասաց. << Ասա  ինձ մատնիչ  տիրուհի, մի թե՞  Թաթուլը քաջ  չէր  ու սիրուն>>: Տիրուհին էլ  պատասխան  տվավ. << Քաջ էր  ու սիրուն  քեզնից առավել,  կնոջ  մատնությամբ ամրոց  չէր առել, ու  խաբեբա  չէր>>: 
Տիրուհու  պատասխանից  զայրացավ Շահը, դահիճին  հրամայեց ձորը նետել:
Կյանքում ամեն  ինչ էլ  անցնում է, միայն  գործն է  անմահ,  հավետ:
Ինչ է բալլադը
Բալլադը քնարա-վիպերգական բանաստեղծություն է, որի մեջ ավանդական, պատմական կամ այլ թեմայով ստեղծված սյուժեն ծավալվում է հեղինակի հույզերի և խոհերի բացահայտմանը զուգընթաց։
Ինչ է պոեմը
Պոեմ (հունարեն` póiema - ստեղծել), Չափածո մեծածավալ ստեղծագործություն, որի տարբեր մասերը միավորվում են սյուժեի կամ կերպարի ընդհանրությամբ։ Պոեմը չափածո բոլորգրական ժանրերից ամենամեծն է իր ծավալով և ընդգրկումներով։ Նրան հատուկ են թե՛ վիպերգական, թե՛ քնարական հատկանիշներ։
Լեգենդներ և բալադներ

Շունն ու կատուն -1886թ.
Անբախտ վաճառականները -1886թ.
Արև ու Լուսին-1887թ.
Ախթամար -1891թ.
Օրորոցագող -1893թ.
Երկինք ու երկիր -1894թ.
Անիծած հարսը-1898թ.
Արծիվն ու Կաղնին -1898թ.
«Պողոս -Պետրոս»-1898թ.
Որբը -1899թ.
Հոգեհան-1901թ.
Փարվանա -1902թ.
Լուսավորչի կանթեղը -1902թ.
Գառնիկ ախպեր-1905թ. 
Չարի վերջը -1908թ.
Հսկան -1908թ.
Էսպես չի մնա-1908թ.
Արտուտի երգը-1908թ.
Մուկիկի մահը -1908թ.
Մի կաթիլ մեղրը -1909թ.
Աղավնու վանքը -1912թ.
Աղջկա սիրտը -1913թ.
Ծաղիկների երգը -1913թ.
Մոծակն ու Մրջյունը  -1916թ.
4.  
ՈՒՍՈՒՄՆԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Ասույթներ

5.Գրականություն



Комментариев нет:

Отправить комментарий