«Փարաջանովը մեծ արվեստագետ էր եւ մեծ երեխա:Ինչ էլ բաժին ընկավ իր ճակատագրին, կենսական ինչպիսի ցնցումներ ասես եղան նրա ճանապարհին, ինչպիսի անբարյացակամության եւ չարիքի էլ հանդիպեց, միեւնույն է, Փարաջանովը մնաց բացառիկ բարի մարդ, հոգում չարություն չպահեց, իսկ արվեստում երբեք չէր դավաճանում իր բարոյական եւ ստեղծագործական սկզբունքներին… Նա աշխարհ էր եկել մարդկանց գեղեցկություն պարգեւելու համար»,-ասել է կինոօպերատոր Սերգեյ Իսրայելյանը:
Ինչպես հասկացաք այս շաբաթ այցելել ենք Սերգեյ Փառաջանովի տուն-թանգարան: Արտասովոր թանգարան էր Սերգեյ Փառաջանովի թանգարանը: Մեզ մանրամասն ծանոթացրեցին ու բացատրեցին բոլոր իրերի, նկարների նշանակությունը:
Թանգարանը ուր այցելեցինք, պատրաստվածէր եղել Սերգեյ Փառաջանովի համար, որպես տուն, բայց նա այնտեղ չի ապրել:
Թանգարանում ներկայացված էր նրա նկարները, կոլաժները, անսովոր աշխատանքները: Կային աշխատանքներ, որոնց նայելիս չէիր կարող հասկանալ ինչ է այն իրականում, եթե չկարդայիր նկարի անունը, կամ բացատրությունը: Նա ստեղծագործել էր ամեն պատահած իրով, ամեն թափոնով ինչը ձեռքի տակ էր ընկել:
Փառաջանովը մեծ հումորով էր վերաբերվել իր նկարներից շատերին:
Թանգարանում շրջելիս, երբեք չես մտածի, որ ինքը կինոռեժիսյոր է եղել: Նա իր կյանքի ընթացքում ավելի շատ նկարել էր նկարներ, քան ֆիլմեր:
Ֆիլիմերից էլ հատվածներ դիտեցինք: Ճիշտէֆիլմի սցենարը միտեսակ անհասկանալիէր, բայց գեղեցիկէր ամեն ինչարված:Նրա յուրաքանչյուր ֆիլմի ամեն կադր մի գեղեցիկ նկար է իրենից ներկայացնում:
Չգիտեմ ում համար ոնց, բայցիմհամար հետաքրիր էրՓառաջանովի անսովոր(կամ արտասովոր) թանգարանում: «Նա այնպես եւայնքան բարձրէ թռչում, այնպես է սավառնում օդում,որ անհնար է դառնում նրան հողի վրա կանգնեցնելը, իսկ սաստողները, որպես կանոն,առանց բացառության անկարող էին թռչել նրա ետեւից:Թռիչքի այդ յուրահատուկ տիրույթներում ուրիշները որեւէ անելիք չունեին»:
